Uca bir zirvə var dünyada, şəhidlik zirvəsi deyirlər adına. Bu zirvə elə bir yerdədir ki, oradan Vətən görünür. O Vətən ki torpağı şəhid qanı ilə yoğrulur. Elə şəhid anası da torpağı sevir, ona deyir sözünü, göz yaşını da torpağa axıdır. Axı oğlu da o torpaq bölünməsin deyə keçib öz şirin canından. Deyirlər ki, “Oğul var evdən gedir, oğul var eldən”. Onlar təkcə öz ailələrinin deyil, Vətənin oğullarıdır, anamız Azərbaycanın ən dəyərli oğulları. Bax həmin övladları böyüdən analardır Türkün qəhrəman qadınları. Kişi qeyrətli Tomrisi, dövləti təkbaşına idarə edən Nüşabəni, Şah İsmayılı, Qızıl Arslanı dünyaya gətirən analar. 90-cı illərdə meydana oğulları ilə bərabər çıxıb, Sədərəkdə onlarla birlikdə döyüşən analar. Bu xalq onun dağlardan böyük ürəyi olan qadınların igid oğullarının cəsarəti ilə var olub hər zaman. Vətənimizin tarixinə qızıl hərflərlə yazılan Vətən savaşında bütün dünya buna bir daha şahid oldu. O da həmin qəhrəman analardandır. Ələkli kəndinin qəhrəman şəhidi Sərxan Salahovun anası Müşkinaz Salahova. Hər dəfə onunla rastlaşanda sözünün ilki də, sonu da Sərxan olur Müşkinaz ananın: “Mən balalarımı çox çətinliklə böyütmüşəm. Sərxan da iki bacının bir qardaşı idi. Deyirdi ki, ana, mən hərbçi olacağam. Sənin başını hər yerdə ucaldacağam. Demək, Sərxan mənim başımı bu cür ucaldacaqmış… Amma kaş torpaqlarımızın azad olunduğunu, qələbəni o da görəydi. Vətən sağ olsun!” 
İki dost indi yanaşı, əbədi yuxuya dalıb. Sərxanla Rauf hər ikisi noyabrın 6-da Şərur şəhərindəki Şəhidlər xiyabanında yan-yana dəfn ediliblər. Sərxandan geriyə iki körpə qızı qalıb. Onları Vətənə əmanət edərək gedib… 
Müşkinaz xanım onu da deyir ki, Sərxan döyüşlərdə olduğu müddətdə ailəsindən bunu gizlədib: “Danışırdıq Sərxanla. Deyirdi ki, ana, mən qabaqda deyiləm ki, mən döyüşmürəm, mən arxa cəbhədə fəaliyyət göstərirəm. Sən demə, məni aldadırmış ki, narahat olmayım, nigaran qalmayım. Döyüşlərin ən qızğın getdiyi bölgələrdə imiş, danışıqlarımız zamanı telefonda atışma səslərini eşitdiyim zamanda belə mənə “Bizim uşaqlardır”, – deyirdi. Sən demə, balam torpağı anasından da çox sevirmiş. İndi onun “Vətən uğrunda”, “Xocavəndin azad olunmasına görə”,  “Füzulinin azad olunmasına görə” medallarına baxdıqca, haqqında deyilən gözəl kəlmələri eşitdikcə, bir də iki yadigarı ilə təsəlli tapıram.

Ramiyə ƏKBƏROVA