Bu qış həmin qış deyil...

Yenə qar yağıb Xocalıya. Yenə buz tutub yollar, şaxta yenə insanın iliyinə işləyir. 1992-ci ilin bu günündəki kimi. Həmin o qarlı gündəki kimi yenə çox soyuqdur. Yenə bir qadın yenicə doğulan körpəsini qucağına sıxıb sakitləşdirməyə çalışır. Yenə uşaqlar qarlı küçələrdədir. Həmin gündəki kimi evlərin damından tüstü çıxır. Yox, bu qış o qışdan deyil, bu dəfə tamam fərqli bir xatirələr yaşanır Xocalıda. Həmin gün 33 il öncəki gecədən fərqlidir bu dəfə. Ana azad Xocalıda doğulan körpəsinin ağlamasından, səsinin ətrafa yayılmasından narahat deyil. Çünki düşmən yoxdur daha, artıq azaddır Xocalı. Çünki o körpənin səsi azadlığın, yenidən qayıdan həyatın səsidir. Xocalılı ana daha qorxmur heç nədən, o artıq körpəsini öz əlləri ilə boğmaq məcburiyyətində də deyil. O artıq öz evindədir. Qoy bütün dünya eşitsin bu körpənin Xocalıya yayılan səsini. Qoy dünya bilsin, biz bir ölüb, min dirilən millətik. Eşitsin bütün cahan, bilsin ki, bir körpənin qədəmində doğulub, yaşayır igidlərimiz.
Artıq xocalılı uşaqlar soyuq fevral gecəsində yağan qarın bəyazlığına sevinir. Qar daha qan ləpələri ilə boyanmayıb. Ayaqyalın deyil körpələr, onların ayaqları buz tutmur artıq. Uşaqların fəryad səsi duyulmur daha, gülüş səsləri ucalır artıq. “Xocalıdan beş yaşlı qız” yazılan adsız məzardakı körpə qızın ruhu da sevinir artıq.
Soyuq fevral gecəsidir yenə, ancaq heç kim üşümür. Uşaqlar soyuqdan buz kəsmir artıq. Onlar düşmən gülləsinə tuş gəlmir daha. Məktəbə tələsir, şərəfli tarixləri ilə qürur duyurlar.
Evlərin damından qalxan tüstü yanan ocaqların hənirtisini göstərir. Düşmənin külə döndərdiyi evlərin yerinə yeni-yeni ocaqlar qurulub. Artıq o evlərdə öz çırağımız, ocağımız yanır.
Qız-gəlin illər sonra ilk dəfə Su çərşənbəsini öz evində qarşılayır. Yazın ətri gəlir artıq Xocalı torpağından. Bu qış o qışdan deyil, bu qar da o qardan. Bu fevral o fevral da deyil artıq. Artıq Günəş şəfəq salır Xocalıya. 33 il öncə yurdundan ayaqyalın çıxan xocalılılar igid Azərbaycan əsgərinin ayaq izləri ilə geri qayıdıb artıq. Əbədi olaraq, heç nəyi unutmayaraq.
Ramiyə Əkbərova