NAXÇIVAN :

05 Yanvar 2025, Bazar 18:43

Xalqın məğrur övladı, Müzəffər Sərkərdə

img

Həmin gün – soyuq bir qış günü Tanrı gözlərə nur bəxş edən ananı, qəlbi Vətən eşqi ilə döyünən atanı bir oğul payı ilə sevindirəndə heç kimin ağlına gəlməzdi ki, vaxt gələcək, bu oğul böyüyüb bir xalqın başucalığı, bir Vətəni bütövləşdirən Müzəffər Sərkərdə olacaq. Gələcəkdə çətin bir mübarizəyə atılacağına görə idimi, bəlkə də, Tanrı ona Zərifə xanım kimi qayğıkeş, gözəl bir ana, Heydər Əliyev kimi məğrur, vətənpərvər bir ata qismət etmişdi…  Ana övladının çiyninə qoyulacaq ağır yükü, bəlkə də, hiss etmişdi həmin gün. Uşaqlıq insan həyatının ən gözəl  çağıdır deyib, İlhamını əzizləyib böyütmüşdü. 

Cəmi altı yaşı olanda atasının general rütbəsi ilə təltif olunma mərasimində onun əynindəki hərbi formaya və çiyninə taxılan general rütbəsinə baxıb qürur duyanda o özü də hiss etmişdi böyük bir yolun yolçusu, davamçısı olacağını. Həmin gün uşaq olsa da, söz vermişdi, uşaqlığının qəhrəmanı atası Heydər Əliyevə layiq, məğrur övlad olacağına. 
Çətin bir yolun onu gözlədiyini hiss etmişdi ki, orta məktəbdə, universitetdə təhsil alanda da yoldaşlarından fərqlənir, daha çox öyrənməyə çalışırdı. Məktəbdə müəllimlərin, evdə isə dünyanı lərzəyə gətirən bir ittifaqın əsas idarəçilərindən biri olan atası Heydər Əliyevin qarşısında imtahan verirdi. Və bu çətin sınaqlardan həmişə üzüağ çıxırdı. Ən çətin vaxtlar isə həmin illər idi – böyük şəxsiyyət olan atasının haqsızlıqlara uğradığı vaxtlar. Azərbaycanı yox etməyə çalışan insanlara qarşı çıxan Heydər Əliyevin qəsdən vəzifədən kənarlaşdırıldığı günlər... Axı cəmi 3 il idi, anasını itirmişdi. Artıq 3 il idi ki, zərif əllər onun çiynindən çəkilmişdi. Bütün bunlara baxmayaraq, ailəsinin ağır yükünü çiyninə alıb çətin günlərdən də keçdi. Haqq-ədalət öz yerini tutanda xalqı yox olmaq təhlükəsindən xilas edib ayağa qaldıran dahinin ən yaxın silahdaşı oldu. Müasir Azərbaycan dövlətinin memarının Vətəni üçün etdiklərini görə-görə böyüdüyü üçün onu necə çətin bir yolun gözlədiyini o da yaxşı bilirdi.
Ömrünün 24 ilini anası, cəmi 42 ilini isə atası ilə keçirdi. Cəmi 42 yaşlı gənc siyasətçi ən böyük dayağından cismən ayrılanda Ulu Öndərin vaxtilə dediyi sözləri xatırlayaraq dik dayandı. Onun qarşısında bir yol var idi – xalqın Heydər Əliyevə olan sevgisi ilə yeridiyi yolu davam etdirən biri olmaq və ata vəsiyyətini yerinə yetirmək üçün irəliyə baxmaq. 
Vətənin dahi oğlunun cismən bizdən ayrıldığı gün ümidli baxışlar da ona dikildi. Hər kəsin ümidi artıq ona idi. Bu xalq özü qədər inandığı xalqın atası Heydər Əliyevi çox sevdiyi Vətən torpağına tapşıranda Onun yarımçıq qalan işlərini tamamlamağa qadir tək insanın İlham Əliyev olduğuna əmin idi. Böyük dahinin son sözlərində ona özüm qədər inanıram deməsi və xalqı İlham Əliyevin ətrafında birləşməyə səslədiyi gün qəlbində Vətən eşqi olan hər bir azərbaycanlı gələcəyə ümidlə baxdı. Çünki bu xalqın bir milyon evsiz insanını öz yurduna qaytara biləcək tək insan Ulu Öndərin davamçısı idi. Yarımçıq qalan xəyalları yalnız o, gerçəyə çevirə bilərdi. 
O, kürsüyə çıxıb Vətənə sədaqət andı içəndə ilk sözü Azərbaycanın ərazi bütövlüyünü qoruyacağı oldu. Bu elə-belə deyilən bir söz deyildi. Bizim haqq işimizin başlanğıcı idi. “Qarabağ Azərbaycandır!” demək idi.
İllər bir-birini əvəz etdikcə siyasi gücü və zəkası ilə hər addımda Ulu Öndərin davamçısı olduğunu sübuta yetirir, Azərbaycanın ərazi bütövlüyünü diplomatik danışıqlarla təmin etməyə çalışırdı. Amma və lakin qarşımızda dayanan düşmən azğınlaşaraq daha çox torpaq iddiası irəli sürdü. Düşmən baş naziri “Qarabağ Ermənistandır” sözləri ilə diplomatik masanı devirdi. 
Həmin illərdə Ali Baş Komandanın “İrəli!” əmrini yerinə yetirmək üçün tələsən gənc nəslin nümayəndələri xüsusi olaraq yetişdirilir, döyüş tapşırıqlarını yerinə yetirmək üçün təlimlərə göndərilirdi. İqtisadiyyat gündən-günə gücləndirilir, ordumuz müasir silahlarla təmin edilirdi. Qələbəyə gedən yol ilmə-ilmə toxunur, ən az itki ilə torpaqlar geri alınmağa çalışılırdı. Sülh yolu ilə torpaqları azad etməyə səy göstərilirdi. Xalqın isə səbir kasası daşırdı. Və son damla 2020-ci ilin 27 sentyabr səhəri torpağa qanla qarışıb düşəndə müharibədən başqa yolumuz olmadığını gördük. 
Həmin gün Ali Baş Komandanın xalqa müraciətində onun səsinin tonu da tamam fərqli idi. “Düşmən atəşi nəticəsində mülki əhali və hərbçilərimiz arasında itkilər, yaralananlar var. Allah şəhidlərimizə rəhmət eləsin!” – deyəndə səsindəki titrəyiş Ulu Öndərin “Ayrılarmı könül candan” misrasını söyləyəndəki kimi idi. Çünki o da xalqını atası qədər sevir, hər bir azərbaycanlını öz doğması bilirdi. 
Elə həmin gün siyasi libasını hərbi forma ilə dəyişən Ali Baş Komandan xalqına “Bizim işimiz haqq işidir, biz qələbə qazanacağıq”, – deyərək səslənəndə hər kəs duydu böyük Zəfərin sədasını. 44 gün xalqı üçün yuxusuz qaldığı gecələrdə, hər qələbə xəbəri ilə xalqa müraciətində ona olan xalq sevgisi böyüyüb qoruyucu qalxana çevrildi. Bu xalq bir olub igid oğluna dayaq olduğu gün bütün dünya şahid oldu qaranlıq gecəni nura qərq edən Günəşin doğuşuna... Şahid oldu Vətənə qurban olan canlara, şəhid tabutu daşıyan gəlinlərə, al bayrağa bürünən tabutlar önündə kəsilən qurbanlara, çörəyini əsgərə göndərən analara, düşmənin tövləyə çevirdiyi məscidə ayaqyalın girən qalib Sərkərdəyə... 
İllər sonra Şuşada atasının “Arzu edirəm ki, sizinlə birlikdə gedək Şuşaya” ifadəsini eşidəndə, bəlkə də, Müzəffər Sərkərdənin xəyalında atası ilə qürur duyduğu gün – atasının general rütbəsi aldığı gün, ürəyində ona söz verdiyi gün canlanmışdı ki, gözləri yaşarmışdı. Axı o torpaqları işğaldan azad edən komandan olaraq həm də ata vəsiyyətini yerinə yetirən oğul olmaq şərəfini qazanmışdı. O, müasir Azərbaycanın memarının yarımçıq qalan işlərini yekunlaşdırmağa nail olmuşdu.
Bu dünyada ən böyük qürur ataya və anaya layiq övlad olmaq, ən böyük qazanc, ən dəyərli xəzinə isə xalqın sevgisinə sahib olub – xalqın oğlu adını qazanmaq şərəfidir, xalqın övladı ola bilməkdir. Çünki xalqın sevgisi əvəzsizdir. O bunu bacardı, adını tarixə Müzəffər Sərkərdə olaraq yazdı. Xalqın xilaskarının layiqli davamçısı, qızların qardaşı, anaların oğlu, ataların dayağı oldu. O, anasının gözlərinə nur bəxş etdiyi insanların Şuşada dalğalanan Azərbaycan Bayrağını görməsinə nail oldu, atasının Azərbaycan üçün arzularını gerçəyə çevirib Onun könlünün candan ayrılmadığını sübuta yetirdi. 
Və beşyaşlı azərbaycanlı körpə qızın dilindən “Mən sizi tanıyıram. Siz Heydər babanın oğlusunuz”, 90 yaşlı seçicinin dilindən isə “Sizi and verirəm Allaha, mənə kömək edin Heydərin oğluna səs verim” sözlərini eşitmək şərəfinə çatdı… 

 Ramiyə ƏKBƏROVA 

DAHA ƏTRAFLI